جاودان

نگاه کن،

           که غم درون دیده ام

                                      چگونه قطره قطره آب می شود

چگونه سایه ی سیاه سرکشم

                                  اسیر دست آفتاب می شود

نگاه کن،

                         تمام هستی ام خراب می شود...

شراره ای مرا به کام می کشد

                                   مرا به اوج می برد

                                                         مرا به دام می کشد

نگاه کن،

                   تمام آسمان من

                                          پر از شهاب می شود

تو آمدی ز دورها و دورها

                                      ز سرزمین عطرها و نور ها

نشانده ای مرا کنون به زورقی

                                              ز عاج ها، ز ابرها، بلورها

مرا ببر امید دلنواز من

                                       ببر به شعر ها و شور ها...

به راه پر ستاره می کشانی ام

                                             فراتر از ستاره می نشانی ام

نگاه کن،

                من از ستاره سوختم

                                              لبالب از ستارگان تب شدم

چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل

                                        ستاره چین برکه های شب شدم

نگاه کن،

               که من کجا رسیده ام

                                          به کهکشان ، به بیکران، به جاودان...